Moe

Ik weet niet hoe het komt maar ik ben de laatste weken zo Moe... Alsof ik niet verder kan en om half 9 begin ik al in te storten.

Ik bedoel natuurlijk lichamelijk moe, geestelijk nog lang niet. Het wachten is saai en vervelend, en ik ben net een stuiterballetje en wil het liefst nu 12spuiten vol testosteron in mijn heup douwen en wachten tot de reactie in mijn lichaam maar daar gaat het niet om.

Als ik thuis kom, ben ik kapot. Ik hoef nog niet eens wat gedaan te hebben, maar ik ben gewoon moe. Te moe niet, ik doe geregeld nog dingen, maar liever niet. Het liefst draai ik me om op mijn bed en doe even een dutje, maar dit doe ik niet. Omdat ik weet dat ik het anders gewend ga raken en dus moet blijven doen.

Ik denk dat het komt door alle dingen die nu in mijn hoofd spoken. Ik slaap diep, maar onrustig. Als ik rustig stil zit, dan nog ben ik aan het nadenken. Het houd gewoon niet op. Ik vind het niet erg, maar het is gewoon vermoeiend.
Daarnaast speelt mijn gewicht ook mee uiteraard. Ik zit nu weer onder de 100kg maar wil naar de 75, of lager als dat verantwoord is. Ik denk dat zodra ik op mijn streefgewicht zit, en een lekkere conditie heb dat alles wat makkelijker zal gaan.
En als laatste mijn ritme. Het komt veel te vaak voor dat ik om 3uur nog niet moe ben, omdat ik of over mijn slaap heen ben, of het gewoon nog niet gehad heb. Dus nja dat dus... Allemaal dingen die er invloed op hebben. En dat is niet erg, zolang ik maar een goede weerstand blijf houden en mijn schoolwerk doen kan :3