En de tijd tikt door.
Vanochtend heb ik gebeld naar het VU, wat voor mij een hele grote mentale stap was.
Ook heb ik me eigenlijk druk gemaakt om niets. Dat is gewoon zo.
Ik kreeg eerst Jos aan de lijn, maar die schakelde me door naar zijn secretaresse. Even lekker gebabbelt en daar kreeg ik te horen welke dingen ik bij elkaar moest zoeken, en dat ze me rond 12-en terug zou bellen omdat maandagen gewoon ontiegelijk druk zijn en ze als enige achter de telefoon zat.
Natuurlijk snapte ik dit, maar prettig vond ik het eigenlijk niet. Doordat het zo'n stap was om het uberhaubt te doen, en dan nog 3uur moeten wachten is lastig. en het is langer geworden dan 3 uur. Ik wacht nog steeds. Ben ik te ongeduldig? Ja. Maar kom op.
Mag je niet ongeduldig zijn als je al 19jaar overhoop ligt met jezelf en nu eindelijk een weg ziet om dat over te laten zijn.
Ach nog even geduld en een continu kijken naar mijn telefoon. Ze bellen vanzelf wel... Hoop ik...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten